Porównanie metod diagnozowania SIBO: Który test oddechowy wybrać?

Wzdęcia, bóle brzucha oraz zaparcia to jedne z najczęstszych objawów związanych z zespołem przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim, znanym jako SIBO. Objawy te często nasilają się po spożyciu produktów takich jak surowe warzywa, owoce, kiszonki czy niektóre probiotyki. Mimo że symptomy te są dość powszechne, same w sobie nie są wystarczające do postawienia diagnozy i podjęcia leczenia. Aby zdiagnozować SIBO, przeprowadza się test oddechowy, który polega na analizie stężenia gazów w wydychanym powietrzu. Istnieje kilka rodzajów testów oddechowych, co rodzi pytanie – który z nich wybrać? Oto najważniejsze informacje na temat diagnostyki SIBO przed przystąpieniem do testu oddechowego!

W tym artykule znajdziesz odpowiedzi na pytania:

  • Co to jest SIBO?
  • Jakie są kluczowe różnice między testem oddechowym wodorowym a wodorowo-metanowym?
  • Czy testy wysyłkowe są wiarygodne?
  • Jak właściwie interpretować wyniki testów SIBO i IMO?

Co to jest SIBO?

Jest to schorzenie, które cechuje się nadmiernym wzrostem liczby bakterii (ponad 105 jtk/g) w jelicie cienkim. Powszechnie jest znane pod angielskim akronimem SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth). Bakterie te wytwarzają wodór, a jego nadmiar jest głównym źródłem nieprzyjemnych objawów związanych z SIBO. W niektórych przypadkach dochodzi również do nadmiernej liczby archeonów w jelicie cienkim, co określa się jako IMO (Intestinal Methane Overgrowth). Te mikroorganizmy przekształcają wodór w metan. SIBO i IMO często występują jednocześnie, co może zaburzać wchłanianie niektórych składników odżywczych i prowadzić do zespołu złego wchłaniania. Zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego jest znacznie częstszy u osób cierpiących na zespół jelita drażliwego (IBS), choroby zapalne jelit (IBD) oraz inne schorzenia układu pokarmowego. Więcej o tej chorobie i jej przyczynach znajdziesz tutaj.

Jakie są kluczowe różnice między testem oddechowym wodorowym a wodorowo-metanowym?

Na rynku dostępne są dwa rodzaje testów oddechowych do diagnozowania przerostu jelita cienkiego: wodorowy test oddechowy (WTO) i wodorowo-metanowy test oddechowy (WMTO). Warto znać różnice między nimi przed przystąpieniem do diagnostyki.

Najważniejsza różnica polega na tym, że WTO mierzy jedynie poziom wodoru w wydychanym powietrzu, natomiast WMTO analizuje zarówno stężenie wodoru, jak i metanu oraz dwutlenku węgla. Co więcej, technologia stosowana w WMTO umożliwia pacjentowi samodzielne pobranie próbek do badania w domu.

System analizy trzech gazów, jaki oferuje WMTO, dostarcza pełniejszego obrazu stanu pacjenta. W diagnostyce SIBO, zarówno WMTO, jak i WTO wykrywają zwiększone stężenie wodoru, który jest produkowany przez bakterie. Jednak tylko WMTO jest w stanie zidentyfikować również obecność metanu, co jest istotne w przypadku współwystępowania IMO. W sytuacji, gdy wykonamy tylko test wodorowy, istnieje ryzyko uzyskania fałszywie ujemnego wyniku, ponieważ archeony wytwarzające metan mogą obniżać poziom wodoru, co może zafałszować wynik testu i nie ujawnić przerostu jelit.

Dodatkowym atutem WMTO w porównaniu do WTO jest możliwość oceny stężenia dwutlenku węgla w każdej próbce powietrza. Jeśli próbka zostanie przypadkowo zanieczyszczona powietrzem z otoczenia, stężenie CO2 spada, co wpływa również na poziomy wodoru i metanu. Dzięki pomiarowi CO2 możliwa jest korekta wyników, co pozwala uzyskać bardziej precyzyjne dane i uniknąć fałszywie ujemnych rezultatów, które mogłyby wynikać z mieszania wydychanego powietrza z pokojowym.

Podsumowując, wodorowo-metanowy test oddechowy (WMTO) jest obecnie uważany za złoty standard w diagnostyce SIBO i IMO, minimalizując ryzyko błędnych wyników.

Jak wygląda wynik testu oddechowego i na czym polega jego interpretacja?

Wynik testu wodorowo-metanowego przedstawia wykres, który ilustruje zmiany stężenia wodoru i metanu w trakcie całego badania.

Zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) diagnozuje się, gdy stężenie wydychanego wodoru wzrośnie o ≥ 20 ppm lub poziom metanu zwiększy się o ≥ 10 ppm względem wartości początkowej w ciągu 90 minut od spożycia laktulozy lub glukozy. Test w kierunku SIBO i IMO uznaje się za pozytywny również wtedy, gdy suma stężeń wodoru i metanu wynosi ≥ 15 ppm w pierwszych 90 minutach badania. Wynik testu powinien być zawsze omówiony z lekarzem, a jego ostateczna interpretacja należy do gastroenterologa lub specjalisty chorób wewnętrznych.

Gdzie wykonać badanie SIBO i IMO?

Wykonanie wodorowo-metanowego testu oddechowego jest możliwe stacjonarnie w SiboTesty we Wrocławiu. Aby uzyskać więcej informacji lub zarezerwować wizytę, skontaktuj się bezpośrednio z placówką.